DE VERDUIN FILES
Er is iets...
Het huizenblok achter hem staat in brand. Pantservoertuigen rukken
op over de snelweg. $ylvester vuurt twee
granaten naar de colonne, maar de tanks walsen verder over asfalt en autowrakken. Hij hoort hij het geschreeuw van
de gewonden in de auto’s en dan opeens een doffe ratel achter hem. Hij draait
zich om en kan nog net wegduiken achter een olievat. Op het dak staat een
sniper met een mitrailleur. $ylvester antwoordt vuur en probeert weg te kruipen,
een steeg in. Te laat. Benzine gutst door de kogelgaten. Vlammen slaan uit de grond
en likken omhoog. Het benzinevat ontploft. Hij krijgt de volle laag. Als een
levende fakkel tuimelt hij uit beeld.
'Waar ben
ik met mijn gedachten’, mompelt $ylvester: ‘Er is iets.’ Hij voelt zich
duizelig. Misschien is het de ventilatie, denkt hij, misschien is de lucht
bedorven.Hij zet een raampje open. Buiten rijdt een stadsbus langs.
_How r u?
Jackal komt door op het
linkerscherm.
_I’m cool . Xcept I may have some virus problem…
You? Typt hij terug naar de Fillipijnen.
Duizenden kilometers glasvezel,
maar het antwoord komt binnen seconden;
_We’ve got issues. Have a look later at report.
Over een half uur zijn de
dagrapporten klaar. Wat zou er aan de hand zijn? $ylvester opent Massacre. Op
het slagveld zijn nieuwe gladiatoren aangetreden, in zware harnassen en helmen
met felgekleurde veren. Nerosk en Dengue uit Moskou kent hij al, de derde is
nieuw. $ylvester kijkt het een minuutje aan. Dan stapt hij van hold en kiest een
goedendag uit het wapenmenu. Met grote halen slingert hij de ketting om zich
heen. De gietijzeren bal met punten
zoeft door de lucht. $ylvester springt van de balustrade af. Direct raakt hij
de nieuweling vol in zijn bek. ‘Terug naar level one, jij’, schreeuwt hij. Honderd
punten. Nu gaat hij samen met Dengue Nerosk te lijf.
Daar is het
weer. Hij beweegt schokkerig, zijn wapen blijft een nanoseconde hangen in de
lucht en verbrijzelt dan Nerosk schedel. Frame voor frame zijgt de reus ineen.
_Some bug you’ve got, zegt Dengue.
Is het avond of nacht? Hoe laat is het in Lagos? Hij bestelt pizza en nieuwe pillen met de
creditcard van ene Sandy Davids uit Minneapolis, vervaldatum 09/2009. Met een pizzapunt
in zijn hand scrollt hij door de dagrapporten. Welkom bij het $oviet $yndicaat.
Van alle skimmers, scammers en spammers is de racket waar hij voor werkt de
meest geavanceerde club. Wereldwijd, actief in elke denkbare vorm van internetfraude
en onzichtbaar als onschuld.
Alles ziet er normaal uit in de i-stats.
Geen virussen of attacks, een paar nieuwe namen onder de klanten van de Xtreme Peepsites,
waaronder een Nederlandse aanvraag voor Premium Pornassus. Hij controleert IP
nummers, niets aan de hand. Ook Cashino.com
en de ByteBooky draaien normaal. Hij
sluit het rapport en logt in op de biznizrequests. Twee nieuwe opdrachten,
hyper personal listings en blue profiles ter waarde van 3 dataton elk en een
verzoek om steun van een Chinees netwerk bij een raid, vannacht. De zaken gaan
goed.
Hij checkt
de capaciteit. Het is geen probleem. Hij heeft zo driehonderdduizend zombies
paraat.
‘Power to
the proletariat’. Een geanimeerde kung fu fighter verschijnt via de webcam.
‘Hey
Karatekid. How are you?’
mompelt $ylvester. Hij spoelt amphetamine weg met bier en voelt zich
direct beter.
‘Down with
the Matrix’. Karatekid heft zijn vuist.
‘Yeah,
yeah’. Karatekid is nieuw in het netwerk.
Zelf slaat $ylvester plichtplegingen liever over.
‘Comrade $ylvester, what is todays
password?’
‘OK, kid, the password is Rebelution,
allright? I was just setting up these
bots…. Where do you want them?’
‘Target is Okyong, a Chinese company
that exploits its workers. We will attack it till it meets our demands’.
Kids stem is versleuteld, maar toch hoort $ylvester een vertrouwd accent. Zou
hij Aziatisch zijn, net zoals zijn avatar?
‘So how
much we want from them?’ $ylvester typt de gegevens van het bedrijf in. Als hij
het commando geeft zullen driehonderdduizend zombies, gekraakte computers van
over de hele wereld, het bedrijf lamleggen met een lawine aan spam, trojans en
4G virus.
‘Two million. Most of it is for the workers
unions, but you’ll get your share. Where do you want it?’
‘Put it in my Visa account.’
‘Delete the demons, erase slavery!’
roept KarateKid.
‘Enter Elysium’, zucht
$ylvester. Het scherm floept op zwart.
Hij heeft nog nooit van Okyong
gehoord. Volgens de website bestaan ze sinds drie jaar, ontstaan uit een grote
fusie. Ze maken moederborden, autoradio’s
en strijkbouten. De website ziet er gammel uit. Die krijgt hij zo plat.
Als de eerste bunkerbugs aankomen begint het scherm al te flikkeren.
Mechante is net aan het werk. Ze doet dansend haar kleren
uit en maakt obscene kusjes naar de camera. $ylvester zet zijn stoel
achterover. Even ontspannen. ‘Je ziet er goed uit vandaag’, roept hij.
‘Alleen
voor jou, schatje’, lispelt ze met haar Bulgaarse accent. Mechante is de
duurste internethoer ter wereld. Ze is de hit van Pornassus. Opgewonden voert $ylvester
het creditcardnummer in van P. Krishnadad uit Bangalore, vervaldatum 03/2010. Want
gratis is er niets aan.
‘Wat jij
willen vandaag, $ylvester, baby?’ Ze is op het bed gaan liggen, met haar hoofd
vlak bij de camera. Ze ziet er moe uit, zo vroeg op de ochtend, ziet hij nu.
‘Gewoon een
praatje’, zegt hij.
‘Een
praatje met mister big boss pimp’, teemt ze: ‘Weet je wie vandaag hier was?’
Hij
schakelt zijn webcam aan en schudt nee.
‘Een meneer
Paulus, volgens mij was hij van de pliessie.’
‘Als hij
maar heeft betaald.’
‘Hij wilde
langskomen, want hij vond zo onpersoonlijk’. Mechante trekt een verveeld
gezicht.
‘Ja, daar
beginnen we niet aan.’
‘Dat heb ik
ook gezegd, maar hij kwam toch....’
$ylvester
schrikt overeind.
‘Állemaal
vragen, over jou, over mij....’ Ze rolt koket heen en weer over de matras.
‘Maar wat
heb je gezegd?’
‘Niets. Ik
heb gezegd wij zijn legale bordeel en hij moet weggaan.’ Ze lacht en schudt
haar blonde manen. ‘Wanneer kom jij weer eens langs?’
@#//kgtd786001010001@@$$//___Hij schrikt wakker. Zijn scherm
knippert en bliept URGENT URGENT URGENT..
_What is
it, Jackal?
_They want
you analyzed.
Zij zijn de
ondergrondse, anonieme leden van de opperste $oviet.
_But I think I already fixed the bug, antwoordt
$ylvester.
_Standard procedure, give full
access and admin rights and sit still. It may not be a bug. It might be a loop.
Een loop, een lus. Wordt zijn
computer getapt? Dat is onmogelijk. Hij schakelt de firewall uit en opent zijn
harde schijven voor remote access. Twee minuten later ziet hij zijn bazen inloggen.
Wie zijn ze? Wat zullen ze vinden? Hij voelt een lus om zijn hals die langzaam dichtgetrokken
wordt.
Hij mag
niets doen. Hij mag zijn toetsenbord niet eens aanraken. Hij neemt een pil en
denkt na wat hij met zijn handen moet.
Map na map ziet hij verdwijnen. Hij gaat liggen op de matras op de grond en
luistert naar het gezoem van de server.
__==763654g000qq00111!@%&(^((^^%%$%@????//REBOOT
Even is het
compleet stil, dan slaat de ventilator weer aan. De test is voorbij.Voor het
eerst in zeven jaar wordt zijn computer opnieuw opgestart, herboren.
_UW SYSTEEM
IS HERSTELD VAN EEN ERNSTIGE FOUT. WILT U OPSTARTEN IN SAFE MODE?
Het scherm is
leeg, blauw als daglicht. Trillend pakt
hij de muis en opent de enige nieuwe mail.
_Comrade
$ylvester. Je systeem is geinfiltreerd door renegaten. We hebben alle bestanden
op je computer gewist. Je configuratie is
Non Grata. Je maakt per onmiddelijke ingang geen deel meer uit van het
netwerk Internationale. De $oviets snijden alle banden met je door. Alle
activiteiten en tegoeden die je voor de $oviets beheerde zijn ingetrokken. Delete
the Demons! Enter Elysium!
$ylvester hapt naar adem. Het is alsof
de lus in een keer dichtgetrokken wordt.
%6498475@@4w66345%6498475@@4w6634//Als hij bijkomt zijn alle
schermen zwart. Zijn computer slaapt, de schijven zijn gewist, zijn tegoeden
geblokkeerd, zijn vrienden offline. Hij voelt zich als een dode pixel.
Lusteloos surft hij langs Mechante, de PowerPoker-site, the Underground
Chatchannel, de TeenTeasers. Elke keer NO ACCES of INVALID PASSWORD.
Wat nu? Hij
heeft hoofdpijn. Hij heeft honger. Hij heeft geld nodig en kicks. Hij hunkert
naar de krochten van het web, de zwarte gaten van cyberspace, voorbij goed en
kwaad. Zonder het netwerk is hij niets. Hij zal zich moeten rehabiliteren. Hij
moet zijn systeem zuiveren.
Waar is het
fout gegaan? Waar zit het lek? Nu zijn computerlog is gewist, spit hij in zijn
eigen geheugen. Wat heeft hij de afgelopen uren, dagen gedaan? Zijn laatste
wapenfeit was de site van Okyong. De server ligt nog steeds plat. Hij roept het
domeindossier op. OKYONG.COM IS REGISTERED
BY...
‘Vreemd’,
mompelt hij. De site staat op naam van ene P. Verduin, Schiedamseweg 400 in Rotterdam. Waar heeft hij die naam eerder
gezien? Hij denkt diep na. Een vergeten jeugdvriend? Een oude sportheld? Iemand
van het gamen? Hij slikt zijn laatste pil en opeens weet hij het bijna zeker.
Verduin was de naam van de man die gisteren een peperduur pornoabonnement
aanvroeg.
Koortsachtig
gaat hij op zoek naar profielen. Alleen in Rotterdam al wonen er zesentwintig
P. Verduins, Een groenteman, een apotheker, een makelaar, twee studenten, zes
huisvrouwen, acht bejaarden, zes kinderen en...
een politieman. ‘Headshot!’roept
$ylvester. Op het nummer aan de Schiedamseweg zit een politiebureau.
Paulus
Verduin op vakantie. Verduin met vrouw en kinderen in restaurant. Met het
politieelftal op een voetbaltoernooi. Een man van 45, kalend, een grote snor.
$ylvester klikt verder door de foto’s. Verduin lachend in het zwembad. Met hond
op straat. Parkajas, kalme oogopslag, een buikje. Type wijkagent.
Buiten
wordt het licht. Schoolkinderen fietsen voorbij. $ylvester analyseert de
beveiliging van de politiedatabase. Het is lang geleden dat hij als simpele
hacker de kost verdiende. Toen waren politiegegevens eenvoudig te kraken. Hij
zou een e-krimi willen inhuren, maar hij heeft geen geld. Misschien kan hij
Fritzl proberen, een oude collega die thuis is in de wereld van Infodump.
‘Long time
no see, Fritzi’, zegt hij: ‘Hoe gaat het?’ Fritzi staat op de vluchtstrook van
de A4 in zijn videofoon te praten. Hij ziet er slecht uit, kauwend op een
gehaktstaaf, een vale regenjas, zo’n fout oortje. Een pafferige vertegenwoordiger in verramsjte
persoonsgegevens.
‘Tuurlijk
help ik je. Ik stuur je een linkje met wat underground updates’, zegt Fritzl:
‘Nu moet ik verder naar Zoetermeer.’
‘Jij komt
nog eens ergens’, zegt $ylvester: ‘Rij voorzichtig.’
Arme
Fritzl. Leuren met recycle data, potentiepillen voor soms al overleden mannen, tilted ringtones voor thrash tieners. Zo diep wil
hij niet zinken. Hij moet zijn profiel hooghouden.
De link is
goud, precies wat hij nodig heeft. De eerste twee beveiligingsschillen pelt hij
moeiteloos af met smart tools die hem doen denken aan zijn kinderjaren, toen
hij de internetbankrekening van zijn kapitalistische ouders kraakte. Hij surft
nu vrij rond op het netwerk van de politie Rotterdam. Ook de mailaccount van
Verduin is een makkie. Vier processoren jagen vier miljoen combinaties af en
uiteindelijk blijkt het paswoord ‘Pindakaas’. Het is allemaal nog lulliger dan
hij had gedacht. Als hij op de inhoud van de mailserver moet afgaan maken de
agenten zich vooral druk over de kwaliteit van het weekmenu in de kantine en de
hoogte van de ongemakkentoeslag. ‘Beste collegaatjes’, schrijft de teamleider
ergens: ‘Meer blauw op straat is mooi, maar het is niet de bedoeling dat we met
z’n allen alleen maar de wijken intrekken als het zonnetje schijnt. En dat er
dan niemand op het buro zit om de telefoon aan te nemen. En de heli mag niet
langer worden ingezet voor pleziervluchtjes bij mooi weer. Een beetje coordinatie
graag.’
Verduin is
niet ingelogd, dat komt goed uit. Misschien een dag vrij of lekker de wijk in. In
een mailtje van twee maanden oud schrijft Verduin aan de teamleider: ‘Ik ben
met iets heel groots bezig. Computerfraude. Internationale vertakkingen.
Georganiseerde criminaliteit. Ik wil hier graag drie dagdelen per week voor
vrijhouden.’ Hij krijgt toestemming van de baas.
Beet! Nu gaat $ylvester op zoek
naar de Verduin files, de resultaten van die dagdelen. Hij heeft een nieuw paswoord nodig voor Patrol, de
politiedatabase met alle opsporingsinformatie. Hij stuurt MINISPY het systeem
in, een computerwormpje dat zich nestelt in het logprotocol en informatie
doorstuurt naar zijn systeem. Na een half uur krijgt hij de sleutel.
Patrol is een antieke database.
Het draait nog op UNYX, een overvol ,
stoffig pakhuis met krakende vloeren en lekkende plafonds. Een leek zou
verdwalen, maar ook dit doet $ylvester denken aan zijn jongensjaren.
Nostalgisch snuffelt hij door de directories.
C:\ dir g:\patrol\belangrijkezaken\verduin\*.*
11-12-2112 14.02 Boodschappenlijstje
23-04-2113 09:32 Wijkrapport
15-10-2113 16:23 Stukken
Computerzaak
12-11-2113 11:55 Autodiefstal
En zo gaat de lijst maar door.
$ylvester opent de directory ‘stukken computerzaak’. Daar staan zijn naam, zijn
IP nummer, de tapaanvraag en diverse processen verbaal. Sinds anderhalve maand
is zijn computer afgetapt. ‘De gegevensstromen zijn in kaart gebracht’,
schrijft Verduin in een proces verbaal: ‘Maar het zal nog maanden kosten om de
data technisch te analyseren. Het dossier moet worden doorgestuurd aan de
landelijke Taskforce Computerfraude, maar die kampt met aanzienlijke
achterstanden. Wel zal verdachte binnenkort worden ondervraagd. Een bekentenis
zou de zaak aanzienlijk versnellen.’
$ylvester heeft geen moeite met
de technische analyse. Alles staat erin, namen, nummers. Als de Taskforce maar
een tiende van deze berg weet te ontcijferen, dan hangt hij al voor diefstal,
oplichting, vrouwenhandel, bankbreuk, kinderporno en nog veel meer, fraude met
een omvang van miljoenen euri. Ook de rest van het netwerk zal makkelijk kunnen
worden opgerold. Hij houdt zijn adem in. Zijn vingers dansen over de toetsen.
C:\delete G:\patrol\belangrijke zaken\stukken computerzaak.txt
En het is weg! Uitgewist. Hij is
vrij. Er is geen enkel bewijs meer tegen hem. UItgelaten speelt hij een paar
rondjes CopKillah. Met een shotgun in elke hand loopt hij door het ghetto. Zijn
pas is verend, uitdagend kijkt hij om zich heen. Hij kan ze aan, die
motherfuckers. De toekomst ligt open. Een politeauto rijdt langs. Hij schiet ze
allemaal dood. Nu is er groot alarm. All Cars to 7th Precinct. Zijn oog muis
coordinatie is subliem, zijn acties soepel. Hij blaast de een na de ander op. Bloed
gutst door de goten van the Bronx.
Maar opeens is daar weer die
hapering. Natuurlijk, hij ligt nog altijd onder de tap. Dat betekent dat de
politie ook kan traceren dat hij het dossier heeft vernietigd.. Hij duikt opnieuw in de politiedatabase. Kan hij de
inbraaksporen uitwissen? En zouden ergens nog backupbestanden van het dossier
staan? Hij graaft dieper, nog dieper in de database.
De bel gaat. Wie kan dat zijn?
Hij heeft niets besteld. $ylvester doet de deur open. Het is Paulus Verduin,
met twee andere agenten. Verduin glimt als een veldwachter, zijn buik vooruit,
de hand op zijn wapenstok.
‘Bent u Sylvester Haaks?’
‘Dat klopt.’
'Wilt u
meekomen naar het politiebureau? We willen u wat vragen stellen.’ De zin klinkt
alsof Verduin er voor de spiegel lang op geoefend heeft. Alsof zijn promotie er
vanaf hangt.
$ylvester
lacht en strekt zijn armen naar voren. ‘Wilt u me handboeien? Of mag ik vrijwillig mee? Een bekentenis zou de zaak
aanzienlijk versnellen, niet waar?’
copyright Marco de Vries